20 Aralık 2011 Salı

İNANMAK

Birazdan fabrikanın mesai zili çalacak evlerimize döneceğiz, bugün kü işlerim bitti sayılır. Hadi dedim Cemal Süreya dan şiirler okuyayım bari.... internetten açtım okuyorum, en son ve en güzel aşk şiirlerini O yazmış sanki...  

Gerçekten böyle sevdi mi ve mutlu oldu mu acaba? kısa kısa anlatmış derdini, açmış yüreğini okurlarına, onunla İstanbul boğaz turu yaptım bir şiirinde. O güvertede sevgilisini öperken balıklar  yan yan yüzüyordu... bir şiir bir şiir daha, aşka olan inancımız sarsılmış, herşey herşey yalan diyoruz bir ağızdan savaş istiyoruz ne günlere kaldık... oysa güzellikler saklı denizin altında, sevdiklerimizin bekleyişlerinde, seslerinde, dışarıda sararan yapraklarda, mesele onları görebilmek her şeye rağmen ….  

Ben de yazardım bir zamanlar, biliyor musun? güzel günlere olan inanç vardı ve daha gençtik o zamanlar…. Genç olmak biraz da yanılmaktır, hata yapmaktan korkmamak, utanmamak çıplaklıktan... genç olmanın saf bir yönü vardır, yeter ki samimi olsun insan... deneyimlemekten korkmadan atarsın adımlarını, ateşlerde yürümek ne ki.... yaşadıkça korkaklaşırız, yavaş yavaş gerçeğin hayallerle örtüşmediğini fark eder, inançlar tek tek sarsılır, kabuklara çekiliriz, kabuklarımız kalınlaşır, saflığımızı yitirir, duyarlılığımız azalır, giderek uzaklaşırız birbirimizden ve bencilleşiriz…. Oysa genç olmak özgür ve eşsiz olmaktır bir anlamda.   

Bitti mi bazen diyorum içimdeki şiir, yüreğime bakıyorum, mavili morlu  çakıl taşlarını görüyorum, çınar ağaçlarından biriktirdiğim o sesler kulaklarımda, kelebeklerin kanatlarından topladığım o renkler uçuşuyorlar hala sağımda solumda, denizin dalgalarını yakalıyorum köpüklü ayaklarımın ucunda, bitmemeli zaten….  

Yaşam devam ettikçe devam etmeli şiir, devam etmeli güzelliğe olan inanç, kimse yıkamamalı o inancı ve yarın nelere gebedir kimse bilemez ki, belki insanoğlu bir tek bu saf umudu nesilden nesile aktarabildiği için hala vardır.... daha çok sarılmalıyız hayata, bu inanç daha çok sevmemize sebep olmalı... güzel günler yaşayacağımıza olan inancımızı asla yitirmemeli, değerini bilmek ve bir daha kaybetmemek için çalışmalıyız.  

İnanmalıyız birbirimize, sevgiye, güzelliğe, evrendeki bu biricik mavi küreyi ve çocuklarımızı güzel günlerin beklediğine...  kim bilir belki bu inançtır bize insan olmanın asaletini anımsatan ve bizden koparılamayacak tek değer….  



7 Eylül 2011




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder